Historia parafii

Potrzeba powstania nowej świątyni.

W 1971 r. rząd PRL podjął decyzję o budowie elektrowni w pobliżu Połańca. Rok później ruszyły prace, które zakończyły się w 1983 r. (w 1979 r. uruchomiono pierwszy blok Elektrowni Połaniec). W związku z tą inwestycją doszło do dynamicznego rozwoju miasta (w 1980 r. Połaniec odzyskał prawa miejskie, które utracił w 1869 r.), m.in. rozpoczęto budowę nowego osiedla mieszkaniowego „Energetyk”. Posługę duszpasterską dla wiernych z tego osiedla pełnili duchowni z parafii pw. św. Marcina w Połańcu. Powstała jednak potrzeba stworzenia nowego ośrodka duszpasterskiego dla tej dzielnicy miasta.

Budowa kościoła

Parafia pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych erygowana została 1 marca 1986 r. Zgodnie z wieloletnią tradycją w pierwszą niedzielę maja na Kopcu Kościuszki, w historycznym miejscu, gdzie Tadeusz Kościuszko w 1794 r. podpisał Uniwersał Połaniecki, odbywają się uroczystości religijno-patriotyczne. Kościół parafialny pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych zbudowany został w latach 1990-1996 wg projektu arch. Adama Abrama i Edwarda Paszkiewicza z Sandomierza. Nad całością prac czuwał ks. Witold Dobrzański. Poświęcenia i wmurowania kamienia  węgielnego dokonał bp M. Zimałek 24 maja 1991 r. Uroczyste poświęcenie kościoła przez bpa W. Świerzawskiego miało miejsce 24 maja 2001 r.

Wygląd świątyni

Świątynia posiada styl nowoczesny, jest ceglana, z białymi, żelbetowymi elementami dekoracyjnymi frontonu, szczytu i trójkątnych lunetek w dachu. Trójkątny szczyt przeradza się w arkadę, zwieńczoną krzyżem o dynamicznym kształcie. Budowla jest jednonawowa, z transeptem i węższym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium otoczonym zapleczem. Nakryta jest dwuspadowym dachem z wieżyczką na planie trapezu z daszkiem w formie nieregularnego ostrosłupa. Kurtynowe ściany boczne tworzą przestrzenie dla dużych, prostokątnych okien oświetlających całą przestrzeń kościoła. Dodatkowo świątynia zawiera wiele innych okien, o różnorakim kształcie. Prezbiterium wraz z przestrzeniami nawy poprzecznej stanowi rzeźbiarską kompozycję prostych i skośnych ścian, z przestrzeniami otwartymi i półokrągło zakończonymi arkadami, na przemian barwnych i surowo ceglanych, z centralnie umieszczonym tabernakulum w uformowanej w kształt krzyża glorii z promieni. Ołtarz, ambona i krzyż ołtarzowy udekorowane są mosiężnymi rzeźbami Chrystusa i apostołów. Św. Jan Paweł II sprawował przy nich Mszę świętą w Sandomierzu, podczas pielgrzymki do Polski w 1999r.