Liturgiczna Służba Ołtarza

Liturgiczna Służba Ołtarza to duszpasterstwo zrzeszające młodych chłopców, którzy pragną być bliżej Boga i bliżej Chrystusa eucharystycznego.
W głównej mierze LSO to ministranci. Słowo ministrant oznacza służyć, pomagać i takie jest nasze zadanie-służyć Jezusowi przy ołtarzu. Ministranci i lektorzy naszej parafii uświetniają zarówno duże uroczystości (np. Triduum Paschalne, Święta Bożego Narodzenia) jak i codzienne liturgie oraz nabożeństwa. Głównym zadaniem lektorów jest odpowiednia oprawa Liturgii Słowa, zaś w roli ministrantów jest przygotowywanie ołtarza i pomaganie księdzu podczas liturgii.

Ruch Światło-Życie „Oaza”

Jeden z ruchów odnowy Kościoła rzymskokatolickiego. Ruch ten powstał w Polsce, a jego założycielem był ksiądz Franciszek Blachnicki, uznany przez Kościół za Czcigodnego Sługę Bożego. Ruch gromadzi ludzi różnego wieku i stanu: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w części rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół (nazywany także Oazą Rodzin). Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie stara się formować dojrzałych i świadomych chrześcijan oraz służyć ożywianiu lokalnych wspólnot Kościoła – parafii, dekanatów, diecezji. Znakiem Ruchu Światło-Życie jest symbol i słowa ΦΩΣ ΖΩΗ (czyt. foszoe) – greckie słowa „światło” i „życie”, krzyżujące się na literze „omega”, która tutaj jest symbolem Ducha Świętego (jako tego, który jest wszystkim) i ułożone w kształt krzyża. Popularna nazwa tego symbolu to foska.
Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego osobistego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie „uczniów Jezusa” (deuterokatechumenat), a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w „Kościele i świecie”. Jest ona związana z posługą na rzecz Kościoła i ruchu. Ewangelizacja – katechumenat – diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie dla każdego człowieka. Nieodłącznie z tym ruchem wiąże się Krucjata Wyzwolenia Człowieka, polegająca na: powstrzymaniu się od spożywania napojów alkoholowych, nieczęstowania alkoholem, niewydawania pieniędzy na alkohol, powstrzymywaniu się i przeciwdziałaniu wszystkiemu, co prowadzi do zniewolenia człowieka, a także na modlitwie za osoby uzależnione. Wszystko to należy rozumieć jako sposób walki z problemem alkoholowym w Polsce.

Legion Maryi

Legion Maryi jest stowarzyszeniem ludzi świeckich, których celem jest głoszenie chwały Bożej i dążenie do osobistej świętości poprzez modlitwę i pracę apostolską. Zakorzenione w duchowości maryjnej i powierzone Duchowi Świętemu życie Legionu Maryi jest oparte na wierze we współdziałanie Ducha Świętego i Najświętszej Maryi Panny w dziele zbawienia i szerzenia królestwa Bożego w świecie.
Głównym celem Legionu jest uświęcanie jego członków przez:

• uczestnictwo w misji ewangelizacji za pomocą apostolatu bezpośredniego, szczególnie wśród osób oddalonych od Kościoła,
• odwiedzanie chorych, osób przebywających w zakładach opiekuńczych, rodzin w potrzebie,
• nauczanie katechizmu w parafiach,
• udzielanie nauk religijnych ludziom młodym,
• naukę czytania i pisania dla imigrantów,
• pomoc narkomanom i prostytutkom,
• celebrację Liturgii Słowa i organizowanie spotkań modlitewnych tam gdzie nie docierają księża.

Oprócz cotygodniowych spotkań pogłębiających wiarę członkowie zachęceni do oddawania się Maryi według duchowości św. Ludwika de Montforta, uczestniczą w corocznych rekolekcjach zamkniętych oraz zobowiązują się do codziennego odmawiania Kateny Legionu -modlitwy do Najświętszej Maryi Panny, która jest węzłem zjednoczenia z Nią. Charyzmatem Legionu Maryi jest prowadzenie ewangelizacji misyjnej, nade wszystko wśród mieszkańców swojej parafii. Legioniści, zawsze we dwoje, idą zarówno do niewierzących (misje ad gentes) jak i do ochrzczonych, którzy utracili zmysł wiary i obecności w Kościele (nowa ewangelizacja).

Wspólnota dla Intronizacji Najświętszego Serca Jezusa

W każdy czwartek po Mszy św. wieczornej Wspólnota prowadzi w kościele adorację Najświętszego Sakramentu jako wynagrodzenie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa i Niepokalanemu Sercu Maryi za wszystkie grzechy nasze, naszych rodzin, parafii i tych, co jeszcze przepraszać nie potrafią, prosząc o Intronizację NSPJ w naszych sercach, rodzinach, Ojczyźnie i świecie oraz polecając Bogu wszystkie ważne i aktualne sprawy Kościoła i Narodu. Znakiem jedności wspólnot jest proporzec z wizerunkiem Chrystusa Króla, który jest noszony w procesjach z racji świąt parafialnych i innych ogólnopolskich spotkań modlitewnych.
Członkowie wspólnot są apostołami Dzieła Intronizacji, czytają materiały związane z intronizacją, świadczą swoim życiem o przynależności do Chrystusa Króla w rodzinie i środowisku, często przystępują do sakramentów świętych, by trwać w stanie łaski uświęcającej. Proszą także, aby miłość Chrystusa wypływająca z Jego Najświętszego Serca rozpalała serca wszystkich i pomogła nam budować Jego Królestwo prawdy, miłości, sprawiedliwości i pokoju tu na ziemi. Głównym materiałem do formacji duchowej są pisma Służebnicy Bożej Rozalii Celak.

Żywy różaniec

Róża różańcowa jest modlitewną wspólnotą 20 osób, z których każda codziennie modli się jedną dziesiątką Różańca Świętego według przydzielonej tajemnicy – w ten sposób codziennie odmawiany jest cały różaniec. Istotne jest to, że wszyscy członkowie róży modlą się w tej samej intencji, zmienianej co miesiąc. Rozważając bowiem tajemnice różańcowe, patrzymy na misterium życia, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa oczyma Maryi, przeżywamy je tak, jak Ona w swym matczynym sercu je przeżywała. Odmawiając Różaniec, rozmawiamy z Maryją, powierzamy Jej ufnie wszystkie nasze troski i smutki, radości i nadzieje. Prosimy o to, by pomagała nam podejmować Boże plany i by wypraszała u Syna łaskę potrzebną do wiernego ich wypełniania. Ona – radosna, bolejąca i chwalebna, zawsze u boku Syna – jest równocześnie obecna pośród naszych codziennych spraw – mówił św. Jan Paweł II.

Parafialny Zespół CARITAS

Parafialne Zespoły Caritas są podstawową jednostką organizacyjną Caritas diecezjalnej, Tworzą osoby, które angażują się w swoich parafiach w pomoc chorym, biednym i potrzebującym. Realizują pomoc znając bardzo dobrze swoje środowisko lokalne dzięki temu docierają tam, gdzie pomoc jest najbardziej potrzebna. Obszarem działania Parafialnego Zespołu Caritas jest teren parafii, przy której został powołany. Celem Zespołów jest działalność charytatywna i humanitarna dla zrealizowania potrzeb duchowych i materialnych człowieka, wypływająca z ewangelicznego przykazania miłości i mająca na uwadze godność każdej osoby ludzkiej bez względu na jej wyznanie, światopogląd, narodowość, rasę i przekonania. Parafialny Zespół Caritas, w ramach posiadanych możliwości i środków, włącza się czynnie w realizowanie inicjatyw i zadań stawianych przez Caritas Diecezji oraz koordynuje działalność charytatywną na terenie parafii.

Duszpasterstwo Nauczycieli Credo

Duszpasterstwo Nauczycieli Credo powstało 26 października 2015 roku. Skupia pedagogów, pracowników oświaty, którzy chcą innych zapalać wiarą i sami pragną nią żyć. Łączą nas wspólne cele: formacja duchowa w świetle powołania nauczycielskiego, modlitwa wspólnotowa, wzajemne wsparcie, medytacja Słowa Bożego, wspólne inicjatywy na rzecz parafii, modlitewna pamięć o zamarłych nauczycielach i pracownikach oświaty.

Chór parafialny Cantata